2 Ocak 2015 Cuma

Beni büyüten giderek küçülen hayallerimdi

Geçmişe dönüp baktığımda tarihlerini tam hatırlayamadığım kareler gözümde canlanıyor.
Hepsi dün gibi capcanlı,tazecik...
Sonra anı birlikte yaşadıklarımla bir tartışma alıyor bizi.
İki sene önceydi üçtü yok yok beşti derken aslında çok daha fazlasının geçtiğini fark ediyoruz.
Zamanın karşısında ne kadar da çaresiz olduğumuz gerçeğiyle yüzleşiyoruz.
Büyüyoruz.
Gitmeyi değil de kalmayı düşünüyorsan
Karşına çıkan yollardan hep bildiğini seçmeye başladıysan
Deniz mavisi en sevdiğim renk diyorsan
Ona rağmen kahverengi ve siyah giyiyorsan
Bugün değil de yarınsa derdin
Çoğalmak değil de eksilmemekse amacın
Daha çok dinleyip daha az konuşmaya başladıysan
Saçlarında ilk beyazı görüp ağladığın gün çok geride kaldıysa
Yoruldum demekten yorulduysan
Kendinden önce başkalarını düşünüyorsan
Gecenin geç saatlerinde çalan her telefon içinin yağlarını eritiyorsa
Pazartesi sendromuyla tanıştıysan
Ayakkabılarını içeri alıyorsan
Sabahları düzelttiğin tek yatak seninki değilse
'Kafam götürmüyor'u cümle içinde kullanıyorsan
Özgürlükle verdiğin kararlardan pişmanlık duymuyorsan
Her şeyden bir mana çıkarıyorsan
Dopamin eskisi kadar tesir etmiyorsa
Kendine daha az vakit ayırıyorsan
Farkındaysan
Korkmuyorsan
Susamıyorsan
Beylik laflar etmeye çalışmadan beylik laflar ediyorsan
Kitap cümlelerinin altını çiziyorsan
Dalga sesini seviyorsan
Tahammül edemiyorsan
Evde olmayı dışarıya tercih ediyorsan
En çok kışı seviyorsan
Samimi olmayı iddialı olmaya tercih ediyorsan
Huzuru sarılmakta buluyorsan
Güzellik kavramını önce gözde arıyorsan
Doğallığı seviyorsan
Doğduğun yeri özlüyorsan
Yaşadığın yerde köklerinle tutunmayı başarabiliyorsan
Kendine yetebiliyorsan
Evde yalnız kalabiliyorsan
Yaşadığın şehirden artık nefret bile etmiyorsan
Kendine duvarlar örüyorsan
Sevdiklerini kavanozda saklama fikri kulağına tuhaf gelmiyorsa
Ağlamaktan çekiniyorsan
Gözlerin her dolduğunda kimse görmesin istiyorsan
Sabah kahveni yalnız içiyorsan
Üzüntüyle mutsuzluğun aynı şey olmadığını anlayabiliyorsan
Kimliksiz insanlar sabrını deniyorsa
Kahkahaların gözyaşlarına karışabiliyorsa
Her durumda ruh sağlığını koruman gerektiğinin bilincindeysen
Aşkın acı verici değil de iç gıdıklayıcı olduğunu keşfettiysen
Hayatının herhangi bir anında 'İstanbul'da yaşanmaz' dediysen
Güzel bir müzik duyduğunda gözlerini kapatmayı dans etmeye yeğliyorsan
Fotoğraf albümlerin dolup taşıyorsa
Annem haklıymış diyorsan
Özlüyorsan
Arıyorsan
Yıllar geçmiş, sen de büyümüşsün belli ki...


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder