Boğuk hava, henüz erken diyor gibiydi. Saate baktığımda alarmın çoktan çalması gerektiğini fark ettim.
Zihnimde çalıp da ertelediğim diğer alarmlar gibi geç ayılışım için suçlayacak bir merci bulacaktım elbette.
Hazırlanıp attım kendimi sokağa.
Haftanın beş günü geçtiğim yolların bugünkü ıssızlığına anlam veremiyordum.
Yürürken bakışlarına çarptığım insanların yüzlerindeki korku, zihnimde günü daha da bulanık hale getiriyordu.
Işığı beklerken köşedeki büfenin rafına sıralanan gazeteler ilişti gözüme.
Güne yeni ayılmaya başladığımı idrak etmem dört saniyemi aldı.
Pandemi, güzel ülkemde hızla yayılıyordu.
Tüm güzelliği ile yaşanılan bir gecede ışığı tek tek yanan evleri tepeden izliyor gibiydim.
Yanan her ışık ya sönmezse sorusunu, akabinde bir daha gecenin güzelliğinde ay ışığını göremezsem endişesini akla getiriyordu.
Her yer ışığa boğulmuşken yüzümüze doğan güneşi fark edebilir miydik ?
Kahvaltılık bir şeyler almak üzere her zaman gittiğim, görece daha büyük olan markete girdim.
Dilimlenmiş ekmek ve peynirden birer dilim, yeşil zeytinden sekiz tane alıp kasaya yöneldim.
Kasaya doğru uzanan koridorun başından görünen, boylu boyunca uzanan rafların boşluğu, yaşanılan kaosa şiddetle işaret ediyordu.
Biraz daha yürüyünce alışveriş sepetlerinin bilumum erzak ve kağıt havlu ile doldurulduğunu görüyordum.
Etimolojik olarak bakıldığında mitolojide "boşluk" anlamına gelen "kaos", bugünkü anlamına belki de "bilinmez"liğinden yuvarlanmıştır diye geçirdim içimden.
Kasaya varana dek insanların düştüğü boşluğu, yaşama isteklerini, ölüm korkularını, belleklerinin arka sekmesinde oynamaya devam eden felaket senaryolarını izledim.
Korkunçtu.
Umursamadığımı sansam da insanların nefes alıp verişlerinin normalliğini ölçmeye çalıştığımı fark ettiğim gibi attım kendimi dışarı.
Saçlarımı düzeltip pardesümün kuşağını biraz daha sıkıştırdım.
İş yerine doğru yürümeye devam ederken her gün karşılaştığım kişileri etrafta göremeyişim içimdeki obsesyonu, yalnız kalma korkusu paranoyamı, filmin devam serisinin olma ihtimali ise kronik şüpheciliğimi tetikliyordu.
Her sabah beslerken gözlerinin arasından öptüğüm, dişlerimi kamaştıran hayvanlara dokunmaktan çekindiğimi fark ettim. Bir tuhaflık olduğunu sezdiklerinde mahzunlaştılar.
Yürümeye devam ettim..
Biraz ileride mesafeli duran, birbirlerini anlamak için çaba sarf eden sevgililer gördüm.
Yakınlarımın bile yanaklarını sıkarak severken ben, dokunmadan yaşayabilir miydim gerçekten aşkı ?
Kafamı çevirip yürümeye devam ettiğimde şiddetle esen rüzgara rağmen bir kuşun dalda kalmaya olan inadına şahit oldum.
Uçmak için havanın sakinleşmesini bekliyordu.
İstediğini alma konusundaki kararlılığından mı yoksa uçarsa savrulacağı korkusundan mı bunu yapıyordu asla bilemeyeceğim.
Ama günün sonunda rüzgar sakinleşecek ve o, havada süzülmeye devam edecekti.
Tıpkı bizim gibi.
Sadece biraz sabır.
Güzel bir gün ve biz yaşıyoruz. 19/03/2020 - 15:55
Keyifle dinleyin.
Korkunçtu.
Umursamadığımı sansam da insanların nefes alıp verişlerinin normalliğini ölçmeye çalıştığımı fark ettiğim gibi attım kendimi dışarı.
Saçlarımı düzeltip pardesümün kuşağını biraz daha sıkıştırdım.
İş yerine doğru yürümeye devam ederken her gün karşılaştığım kişileri etrafta göremeyişim içimdeki obsesyonu, yalnız kalma korkusu paranoyamı, filmin devam serisinin olma ihtimali ise kronik şüpheciliğimi tetikliyordu.
Her sabah beslerken gözlerinin arasından öptüğüm, dişlerimi kamaştıran hayvanlara dokunmaktan çekindiğimi fark ettim. Bir tuhaflık olduğunu sezdiklerinde mahzunlaştılar.
Yürümeye devam ettim..
Biraz ileride mesafeli duran, birbirlerini anlamak için çaba sarf eden sevgililer gördüm.
Yakınlarımın bile yanaklarını sıkarak severken ben, dokunmadan yaşayabilir miydim gerçekten aşkı ?
Kafamı çevirip yürümeye devam ettiğimde şiddetle esen rüzgara rağmen bir kuşun dalda kalmaya olan inadına şahit oldum.
Uçmak için havanın sakinleşmesini bekliyordu.
İstediğini alma konusundaki kararlılığından mı yoksa uçarsa savrulacağı korkusundan mı bunu yapıyordu asla bilemeyeceğim.
Ama günün sonunda rüzgar sakinleşecek ve o, havada süzülmeye devam edecekti.
Tıpkı bizim gibi.
Sadece biraz sabır.
Güzel bir gün ve biz yaşıyoruz. 19/03/2020 - 15:55
Keyifle dinleyin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder