Bu Günler (9)

Bu günlerin sonuna doğru bir akşam telefonuma gelen fotoğrafı görünce daha önce hiç tatmadığım bir duygu ile tanıştım.
İnsan, yakın bir arkadaşının anne olacağını öğrendiğinde nasıl hissetmeli ?
Durgunlaştım ama heyecanlandım da aynı zamanda.
"Ne ara biz.." falan diyecek oldum, boş ver dedim sonra kendi kendime.
Susam tanesi kadar deyişiyle kendimi mutfakta susam torbasını ararken buldum.
O kadar küçük olduğuna anca görürsem inanacaktım çünkü.
Buzdolabının kapağına ağzı büzüştürülerek sıkıştırılmış torbayı çıkardım.
Küçük bir susam tanesine küçük olduğu için şaşırabilirmiş insan.
Ertesi gün yanına gitmeden önce üzerinde bulutlar olan mavi beyaz uzun kollu bir bebek tulumu aldım.
Susam tanesi kadar olmasa da çok küçüktü, içinde bambaşka bir yaşam formu var olacakmış gibi hissettim.
Yanına gidene kadar ara ara sürekli yan koltukta poşetin içinden gözüken tuluma baktım, radyoda nefis analog bir kayıt çalıyordu.
Dünkü durgunluğumun yerini neşe almıştı.
Yanına vardığımda heyecanla poşetin içinden tulumu çıkarıp ona gösterdim.
İkimizin de gözleri doldu.
Sarıldık uzun uzun.
Demek ki her hissin insan bünyesinde bir olgunlaşma dönemi varmış.
Biraz sakinleşince "erkek olacağını mı düşünüyorsun" dedi tedirgin ve hafif buruk bir sesle.
Seçerken hiç öyle düşünmemiştim ama tulumun mavi olması istemsizce bunu sorgulamaya itiyordu onu.
Çünkü bebeğe renk giydirmek, toplumu esir almış bir klişeydi.
En son kajuyu sahiplendiğimde etrafımdakilerin yersiz "kara kedi" batılını bu şekilde püskürtmeye çalışmıştım.
Aynı hissin farklı tonuydu.
Kendimi açıklamaya çalışmadım, "sağlıklı olsun yeter" demekle yetindim.
Eve döndüğümde kendimi yorgun hissediyordum.
Koltuğa uzandığımda kara kedim patisini yanağıma koydu.
Bana hep şans getirdiği için teşekkür ederek öptüm patisini, yanıma yattı.
Radyoda çalan kaydı yeniden dinleyelim istedim, bu sefer çok da güzel gelmedi. 19/06/2020 - 01:46

Güzel bir gün olsun.
Keyifle dinleyin.