Bu Günler (6)

Sana bir sürprizim var desem ne hissedersin ?
Sürprizin ne olduğunu öğrenmek için ısrar eder misin ?
Peki bir ipucu versem, tahmin haklarını kullanırken ne kadar yaklaştığını yüzümden anlamaya çalışır mısın ?

Ben de öyle yapmıştım, merakıma yenik düştüm ve kestirmeden gitmeyi seçtim. 

Bilirsiniz işte merak duygusu sizi bir kere ele geçirdiğinde yolun ne kadar güzel olduğunun hiçbir önemi kalmaz, çünkü aklınızda hep "varmak" vardır.
Sonra ne mi oldu ? Her şey inanılmaz bir hızla sıkıcılaştı. 

İnsan, neden nadiren yaşadığı hisleri biran evvel sıradanlaştırıp rahata ermek ister ki ?

Bu, yeni biriyle tanışıldığında gelen "birine çok benziyorsun ama kime çıkaramadım" hissinin bir türevi midir ?

Beyin, her türlü farklılığı diğerlerine benzetmeye ve riski tamamen ortadan kaldırmaya mı programlıdır ?

Filmler bu yüzden mi hep olayların giriş kısmından ibarettir ? 

Film boyunca heyecanla beklenen andan sonra yaşanan hiçbir şey, izleyicinin ilgisini çekmez mi ?

Galiba bu yüzden de devam filmleri hep hayal kırıklığıdır. 

Sırrın, varmak olmadığını çözdüğümden beri yolları uzatır oldum.
Zaten yörüngeye girdiyse ve bir gün çekirdeğe taşınacaksa neden acele ediyoruz ki ?

Günler sonra dün sabah okula bakan o balkonda kahve içerken "ne zaman bitecek bu süreç, belirsizlik beni yoruyor artık " dedi serzenişle. 

"Hayatta olması gereken her şey zaten oluyor. Yine varacağız ama aynı yollardan bir kere daha geçmeyeceğiz o yüzden biraz etrafı mı seyretsek" dedim.

Gözlerini farklı bir yöne çevirip güldü. Ne dersem diyeyim varmak için yine acele edecek, vardığında ise hep "keşke" diyecekti.01/05/2020 - 23:24

Yarın anı tüm duygusuyla yaşayabildiğimiz güzel bir gün olsun.
Keyifle dinleyin.