İçinizde uzun uzun konuştuğunuz birileri oluyor mu sizin de ?
Konuşmalar kavgaya evriliyor bazen.
Büyük büyük kavgalar edip en sonunda kapıyı çarpıp gidiyorum yine..
Usul usul gelen var mı diye bakıyorum göz ucuyla.
Peşinden gelen biri olmadığında çekip gitmenin büyük bir hiçlik olduğunu fark ediyorum.
İnsan kafasının içinde konuşurken bile cümleleri sakince tasarlayıp kuramıyormuş.
Cümlelerim delip geçsin isterken etrafa saçılan balonlara dönüşüyor bir anda.
Sorularıma verilen cevaplar karşısında her seferinde irkiliyorum.
Sonra derin bir nefes alıyorum.
Sessizliği hiç sevmiyorum, sırf sessiz kalmayayım diye şarkı söylemeye başlıyorum içimden.
Telefonum son zamanlardaki en yüksek ses uyarısı veriyor.
Aldırmıyorum.
Şarkı bitmeye yaklaştıkça başa sarıyorum. Sonra bir daha ve bir daha..
Hiç bitmesin diye..
İçinizde uzun uzun konuştuğunuz birileri oluyor mu sizin de ?
Konuşmalar sarılmayla son buluyor.
“Ah keşke bunu da söyleseydim” hissi hiç geçmiyor
Güzel bir gün olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder