Siyah kalın çizgileri olan beyaz kapının önünde durup içeride konuşulanları dinlerken bir sene önce bugünü yeniden yaşıyor gibiydim.
Yabancı bir hissin tekrarını yaşarken aynı derecede yabancı hissedebiliyormuş insan.
Peki hangisi daha zor sence ?
Bir savaşın ortasında olmak mı yoksa bu savaşın çok sevdiğin birinin kurtuluş savaşı olması mı ?
Sanırım bana en zor gelen bu savaşın ortasında silahsız bırakılmış olmak.
Peki tüm okların tek hedefi ve tüm silahların tek sahibiyken etrafındaki herkese siper olabilmeyi nasıl başarıyor ?
Ona sorsam "ben şanslı bir kadınım" der gülerdi.
Bana sorsan "asla anlayamayacağım" der herkese yorgan olmaya çalışırken esneyip inceliyor oluşuna sitem ederdim.
Ama hayat, istesen de istemesen de seni ısıtıp o kalıba döküyormuş.
Sabır, hangi mevsimde açacağını bilmeden her gün aynı çiçeği sulamakmış. 04/12/2020 -21:21
Yarın çok güzel bir gün olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder