Geçenlerde şöyle bir mesaj aldım ;
"Yazdıklarını okumak, seni izlemek gibi."
Öyle mi gerçekten ?
Satırlar arasında buluşup gideceğim yere kadar
birlikte mi yürüyoruz ?
Birbirinden habersiz iki insan arasındaki mesafe ne
kısa öyleyse.
Ben içeride bir şarkı mırıldanıyorum, kapının önünden
geçerken o şarkı diline dolanıyor.
Yol boyunca aynı şarkıyı söylüyorsun.
Yetmiyor, üst üste defalarca dinliyorsun.
Gün boyunca şarkının aklına nereden geldiğini
düşünüyorsun.
Bulamıyorsun.
Hep böyle değil midir hayat, kendi sahnende aklında
neden var olduğunu bilmediğin ama düşünmekten de kendini alamadığın parçaları
doğaçlarsın.
Sana verilen kısıtlı süre boyunca beğendirme kaygısı
gütmeden doğaçlamaya devam edersin.
Sen sahneye taşıdıkça söylediğin, yaptığın her şey
sana ait olur.
"Bu da nereden çıktı şimdi ?"
derler.
Önemsememiş gibi görünsen de gün boyunca "neden
böyle söyledim" diye düşünürsün.
Cevap bazen hiç tanımadığın biridir.
Bulamazsın.. 22/08/2020 - 15:51
Güzel bir gün olsun.
